1
comments
|
Monday, October 16, 2006
Bakit ngayon nabigyan ng lakas ng loob ay ngayon pa naramdaman ang panhihina ng aking pagkatao. Ang hangad na sumaya at lumigaya ay napalitan lamang na pagkahiya at paghuhusga sa sarili na ilang dekada na iningatan at inayusan. Pinilit ko ang aking sarili na makisabay sa dinadaanan ng karamihan. Ngunit sa pag aakalang yaon ang karapat-dapat at kung doon liligaya, iyon pa ang pinaka di-tamang pagapasyang aking pinag pasyahan makalipas ang maraming taon dito sa mundong ibabaw. Dahil nga ba unang pagkakataon lamang iyon kaya’t hindi naging ayon ito sa aking pinangarap at pinaghandaan.? Paano kung sa susunod ay lalo pang mabigo ang kahihinatnan ng aking pagtatangka? Ganito nga ba ang buhay? Isang buhay na dapat makisaksi, makibahagi, makiramdam at mabigo. Sana naman ay magtagumpay ako sa mga susunod na pakikibaka sa aking mga hinahangad. Alam ko na sa huli ay ako’y liligaya din pagkatapos na ilang pagkakamali sa buhay. Ito nga ang buhay, a life that is full of experiences that we need to experience throughout our lifetime, either an experience that will make u smile or cry at the end. Sa mga susunod na araw, ako’y lalakbay muli. Ano ang aking gagawin sa pagkakataong ito? Ako nga ba’y dapat makisabay sa karamihan o maghahanap ng sariling daan upang ako’y makarating sa minimithi kung kaligayahan. Bahala na, at least sa banding huli na masasabi ko sa aking sarili na naramdaman ko ang paano mabuhay.
Labels: Senti Mode
1 Comments:
Hey..salamat sa pagdaan sa blog.I will certainly check ur site. Hope to meet u in U.P minsan. I will be enrolled again next sem hopefully for my Masters. Besides, im a regular jogger in university oval.Again, salamat lagsh!
8:34 AM
Post a Comment
<< Home